In Spanje is er een rijkdom aan terroir en een relatieve armoede betreffende de hoeveelheid druifsoorten. Viura , Macabeo, Parellada of Xarel-lo hebben helaas niet de internationale faam die zij wel degelijk verdienen. In Jumilla of all places hebben ze gedacht: Wat die Kiwi’s kunnen, dat kunnen wij Tango dansers minstens zo goed: Ze hebben de Sauvignon Blanc “teruggestolen” uit Nieuw-Zeeland en ziedaar een verklaring voor de naam. Het resultaat is 1 van de meest verrassende wijnen die ik in lange tijd geproefd heb. Verrassend in de zin dat de wijn vooral smaakt als een hippe fruitig, frisse Sauvignon en niet als een zondoorstoofde licht oxidatieve Sherry kloon, waarbij ik niets onaardigs over Sherry zeg, maar Sherry blinkt niet nou eenmaal niet uit in toegankelijkheid voor de gemiddelde wijndrinker. In de neus vind je vooral citrus, passievrucht en kruisbes. De wijn heeft voldoende concentraat en heeft aangename fris-fruitige smaken van citroen en passievrucht, alsmede een hintje tumtum. De wijn blinkt niet uit in complexiteit, maar dat hoeft ook niet: Voor €6,95 in de winkel behoort dit tot de beste prijs-kwaliteit verhouding die je als wijndrinker mag verwachten. Als elk terras in Nederland deze kwaliteit zou schenken, dan zouden er veel meer tevreden horecaklanten zijn.
